jueves, 17 de septiembre de 2015

#MBC15 : Mi Beerano cervecero ´15



Una mudanza de un país a otro siempre afecta las vacaciones: en nuestro caso, en lugar de descubrir algún país lejano en noviembre-diciembre, nos fuimos de vacaciones, más breves, dentro de Europa durante nuestro verano. Y como un antiguo compañero de trabajo de mi pareja Gonzalo se había comprado una cabaña en una zona de esquí en Suecia hace un par de años, y nos había invitado ya a utilizarla durante el verano, decidimos aprovechar su oferta.
 
La cabaña resultó ser toda una casa de campo en la provincia de Jämtland, a aproximadamente 500km al norte de Estocolmo. En invierno uno puede equiparse de esquíes al lado de la cabaña y bajar las cuestas de la zona de esquí de Klövsjö skidomrade; en verano uno puede disfrutar de las vistas grandiosas desde lo más alto de unas pistas negras, a 5 minutos de la cabaña. 


Pero también para aficionados a la cerveza es una región interesante. En el pueblo de Klövsjö, a pocos minutos en coche, se encuentra la cervecera “más secreta” de Suecia. Efectivamente, la Klövsjö Gardsbryggeri (cervecera de granja de Klövsjö) en corto es… ¡kgb! Lo habíamos visto en la publicidad de la cervecera, como la indicación original para llegar a la cervecera (ver foto); sólo nos dimos cuenta de la cantidad de referencias al hablar con el propietario y cervecero Jan Zakrisson. 

Jan nos cuenta que lleva más de 20 años produciendo su cerveza casera, como hobby brewer. Cuando sus padres se jubilaron como granjeros de vacas lecheras, decidió no continuar la actividad de sus padres y utilizar el establo donde estaban las vacas para hacer cerveza a una escala más grande. Para eso, transformó los recipientes de esterilización de la leche en recipientes para cocer y fermentar la cerveza.                                       
Antes de embotellar las 12 cervezas que produce hoy en día, éstas reposan el tiempo necesario en unos recipientes originarios del norte de Inglaterra, Porter-Lancastrian tanks, en la bodega – ¡qué frío! - del establo. Al principio quería llamar a su cervecera Oppistuggu, el nombre de la granja, pero ya existía una cervecera con este nombre en Escandinavia; por cierto, el símbolo original (una vaca que vuela, de una canción típica sueca) se mantiene en la etiqueta de su primera cerveza, a saber, la Fjall-Kooler. Otras cervezas sí recibieron un nombre que tiene que ver con el otro sentido de “kgb” : Bond – Nirvana y también la weissbier y la saison. La etiqueta de la saison muestra un perfil de una mujer, Mata Hari, y da su nombre clave : l´oeil du jour, mientras que la weissbier se llama Onkel, el nombre clave de la espía alemana Erika Wendt, que estuvo activa en Suecia durante la segunda guerra mundial. La etiqueta muestra la cara de una de las pocas fotos suyas de la época. Las etiquetas de todas las cervezas muestran además la forma del tejado de la sede de la kgb, en Moscú, y la mano típica.

 




Desde hace unos pocos años, la cervecera también tiene un restaurante donde el yerno mejicano ofrece recetas de su país de origen con materia prima de su país de adopción. Se hacen y se combinan con las cervezas del suegro. No está abierto todo el año, sólo entre junio y septiembre durante el verano, y también abre en la temporada de invierno. Fuimos por primera vez a mediodía y repetimos otra vez por la noche : como es costumbre en Suecia, un mismo restaurante suele ofrecer un menú y un servicio más elegante (con el precio “acorde”) por la noche. En el caso de HumleLiret (el nombre del restaurante de la cervecera kgb) no es diferente. A mediodía comimos unos burritos de reno y unos tacos de ternera y bebimos una weissbier y una tripel. La segunda vez cenamos platos más elaborados: un pastel azteca vegetariano con queso de la quesería local y una trucha arcoíris glaseada con un chutney de mango. Esta vez lo combinamos con una Belgian strong blond ale y una saison, y las combinaciones me parecieron mejores. La Belgian strong blond ale además combinaba perfectamente con el postre que habíamos pedido, a saber, un camembert – también de la quesería local – asado con un kaviar de miel.
Finalmente deciros que igual veis al cervecero  Jan este otoño…  ¡sí, el cervecero prevé hacer el camino francés de Santiago en octubre! ¡Invitadlo a una buena cerveza si fuera el caso! 

viernes, 28 de agosto de 2015

Gov´t Mule : a jam band to enjoy also in Europe



What is a jam band? Ideally a band that manages to turn a 4-5 minute song from record live into a musical experience of 10-20 minutes, without boring the public. 

Decades ago some progressive rock groups had a habit of filling  an entire side of a record with one song (remember Supper´s Ready from Genesis?), but jamming is something completely different, mainly known in jazz circles. Fortunately, in the United States there are still a few wonderful jam bands, but most of them have rarely (in the best case) crossed the Atlantic to play for their European fans. Groups as Allman Brothers Band, Blues Traveller or Widespread Panic might still – though not in their best days anymore, due to various reasons – tour the country, fact is that European fans need to take a plane to go and enjoy their shows.
Since some years at least Government Mule, in short Gov´t Mule, adds a European tour to their annual programme…and what a joy it is for us! Gonzalo who had been following the group since they started, went to their first European concert in Madrid in 2005 and I saw another concert of their first European tour in Amsterdam (the penultimate concert of that same first European tour). Talking to fellow-concert goers that day, I met plenty of Americans who had taken up their holidays to accompany the group for this important step in their career. 

Years have passed, but every European Tour of Gov´t Mule we have seen at least one (often two, once even three) concerts of each tour…but nothing compares to that crazy Austrian who makes a point of standing in the first row at every single Gov´t Mule concert in Europe. 


Although we aren´t that committed, we understand why Gov´t Mule´s public is that eager to go to a concert and why it´s no crazy idea to go to various concerts of the same tour : Warren Haynes and his mates change setlist every single concert, making sure they never play the same set on the same tour, nor in the same place over the years. Moreover, they always surprise their public with a different version of a “classic” song of theirs, and with covers of great rock (or blues or soul) songs of the past. And yes, sometimes a song in this different version takes up 15 minutes live. And if you miss a concert, you can always buy a cd recording of it, available at Gov´t Mule´s website…as setlists vary, it´s even a nice souvenir for the people who did go to the concert!


This year Spain wasn´t included in the European Tour, but we were pleased to see my home town Louvain figuring on the list. In my younger years, concerts would take place in Manhattan near the canal (De Vaart for locals), which has been turned into TV recording studios since then, leaving Leuven without a decent concert hall for a while. Now, Het Depot near the station is the place where most concerts take place, and this one by Gov´t Mule in particular.



And what can I say about the concert? That it´s probably the first concert I went to and heard Warren&co include Mule, Thorazine Shuffle and Blind Man in the same setlist. That our Austrian friend was present. That Soulshine was performed in the more or less “traditional” way (read : no reggae version). That we got almost 3h of concert.  That it had been wonderful…once more! 


I write this post at the end of August. Warren Haynes released his solo record Ashes & Dust last month : of course, I have bought the record, I have listened to the Americana-like music it includes and now, I´m longing for Warren´s return to Europe presenting it…something for November.

jueves, 27 de agosto de 2015

Tot wat een mooie foto kan inspireren…



Eind maart 2015 zag ik bij het overlopen van de Vlaamse pers op internet een prachtige foto van de Leuvense fotograaf, Koen De Langhe. Mijn oog werd getrokken naar een boom waarvan het loof frisgroen kleurde en die te pralen stond met zijn wortels in een blauwpaars tapijt, dit allemaal in een mistig (sprookjes?)bos. Ja, erg fout van me, maar ik dacht meteen dat deze kleuren het resultaat waren van een persoonlijke “kleuring” door de fotograaf, in de stijl van bepaald werk van Ouka Leele waar ik de de laatste jaren in Spanje mee vertrouwd geraakt ben. Niets was echter minder waar : de foto – die later de eerste prijs won in de categorie Nature & Wildlife op de World Photographic Cup, een soort landencompetitie voor beroepsfotografen  – was een getrouwe weergave van het Hallerbos aan het eind van april, wanneer wilde boshyacinten de bosvloer paarsblauw kleuren. 

Ik besloot een kijkje te nemen op de website van het Hallerbos. Dat is een prachtsite, waar de liefhebbers ook wekelijks via een ingebed filmpje een beeld krijgen van de stand van de bloei van de lentebloemen, en meer specifiek van de wilde boshyacinten. In het begin van de bloeiperiode zijn de bloemen individueel op hun mooist, naar eind april toe krijgt het globaal tapijt vorm. Aangezien ik gepland had eind april in België te vertoeven, en omdat ik nog nooit voet gezet had in Hallerbos, hoewel ik aan de andere kant van de provincie, in vogelvlucht op misschien een 30 km, opgegroeid ben, wilde ik dus absoluut dit plaatje met eigen ogen kunnen observeren.


De website geeft ook praktische info over wandelingen in het bos, en suggereert zelfs een specifieke boshyacintenwandeling op een kaartje, aangezien die jammer genoeg ter plekke niet aangegeven is. Mijn ouders, kranige 80ers en ook nog nooit in Hallerbos geweest, hadden ook gehoord over de foto en wilden mee.  Op maandag, 27 april 2015 reden we dus naar het Hallerbos. Voor een maandag was er beslist veel volk in het Hallerbos, en hoewel we enkele Nederlandse nummerplaten zagen, zal de drukte wel niet helemaal verklaard kunnen worden door Koningendag in Nederland. Voor oudere mensen en mensen die slechter te been zijn is het zeker een aanbeveling tijdens de week te gaan, want tijdens het weekend zijn bepaalde toegangswegen afgesloten en moet er verder van het Achtdrevenpunt geparkeerd worden.


Het was een mooie dag en het zien van het boshyacintentapijt aan de voet van loofbomen met nieuw, frisgroen loof maakte het alleen maar mooier. We maakten een kleine wandeling die ongeveer overeen kwam met de Achtdrevenwandeling, op het centrale plateau en middenin boshyacintengebied, en genoten met volle (gezonde) teugen. Bij terugkeer naar de auto kwamen we nog kennissen tegen van het Leuvense die ook voor de eerste keer in Hallerbos kwamen, of hoe we dikwijls het mooie uit eigen streek niet kennen en verkiezen naar verre streken te reizen voor dergelijke schoonheid. En nu, door een mooie foto weten we wel beter!

viernes, 22 de mayo de 2015

Zythos Bierfestival 2015



Years ago, when the festival was still held in Sint-Niklaas, I had already atended the festival. I had liked it for it offered a direct contact between brewers of all types of beer and of all size of installation and its – potential - customers, it was great value and people could get there easily without the need to use their proper transport, but one could tell that the event was growing beyond Sint-Niklaas´capacities. 

Since a number of editions, the festival is held in Belgium´s unofficial beer capital, Louvain. Louvain is not only the home town of Stella Artois and Interbrew (now AB-Inbev), Belgium´s major industrial brewer, it is also the capital of Belgium´s most diversified beer province (lambiek and witbier have their origins here, and it also has its more than fair share of producers of spéciale belge, abbey beers etc.), it even houses the oldest brewpub in the country, Domus. …And it´s my home town as well ;-)

Nowadays, the festival is the start of the city´s (and province´s) beer month. A lot of activities are organised, like beer tastings, beer-food pairings, beer walks and also one can visit most of the microbreweries in the area. Moreover, at the end of April and the beginning of May at the end of the lambiek brewing season, the lambiek brewers and –stekers tend to organise all sort of events as well (more in another post shortly). The beer month ends this year at the end of May with another smaller scale festival, the Leuven Innovation Beer Festival organised by Hof ten Dormaal in the installations of the original site of Stella Artois, namely Den Hoorn. About 15 of the most innovative craft brewers from all around the world (but mainly Europe) will be presenting beers of theirs. 

This year I had planned to be at my parents´ place at the end of April, so I travelled a few days before and attended the festival. Although it can be fun to attend a festival in large groups, I prefer to go in small groups of max 3, in order to avoid practical problems (not being able to stand all together in the crowd, to hear what the others have to say, less occasion to talk to the brewers or to make contact with other festival goers). 




On Saturday, I went with an old friend of mine and the Brabanthal was packed. We queued at some places (to pay for the starters pack, to go to the toilet, to have some food), but we deliberately went to stalls where I didn´t know (well enough) the beer(s), and where we could easily get to the counter. As the festival has about 100 stalls, this is certainly no problematic task. Although some beers we tasted weren´t really to our liking (and in one case, that of Brouwerij Weldebrouck, I thought the beers served weren´t “ready” yet), most were solid. My personal top3 of the day, in no specific order whatsoever : La Grognarde,  a blonde hoppy and fresh beer of 5,5% brewed by Brasserie Sainte-Hélène in Virton – Schuppenboer, a balanced tripel of 8,5% from Hobbybrouwerij Het Nest brewed at Brouwerij Anders in Zandhoven – Estivale, a very refreshing blonde beer of 5,2% brewed by Brasserie Artisanale de Rulles in Rulles. I must admit that in order to call it a day at the festival I had an Oude Quetsche Tilquin à l´ancienne, which I didn´t consider when writing down my top3. 

  


On Sunday, through circumstances (another friend who would ´ve come along finally couldn´t because of a close relative passing away) I went on my own, after having followed the cycling classic of Liège-Bastogne-Liège on TV (once a Belgian, always a Belgian indeed, not only when it concerns beers!) and I must say, it was a lovely experience : with the festival nearing its end, one could feel the sigh of relief being taken by a lot of volunteers that it had been a success, as well as the brewers being more relaxed to have a chat about their beers. As far as the brewers of Flemish-Brabant were concerned, I had the impression that quite a few had been busy on Saturday at their brewery to show people the installations, while they were now on duty at the festival stall. My personal top3 of the day (again in no particular order) : Amitié, a hoppy almost spicy IPA of 7,0% from Brouwerij Hof ten Dormaal brewed at Brouwerij De Dochter van de Korenaar in Baarle-Hertog (waiting for the brewing activities to restart at HtD after the fire of January) – Obelis 2015, a spicy saison with a dry aftertaste brewed by De Struise Brouwers in Oostvleteren – Triest IPA Dry Hopping, a balanced IPA with mosaic dry hopping of 7,0% brewed by Brouwerij Den Triest in Kapelle-op-den-Bos. Also this day, I ended the festival with a sure value, this time a Framboise by Geuzestekerij De Cam.

 

Looking back at this edition of the festival as another visitor, I can say that the reasons for which I had liked the festival when it was still held at Sint-Niklaas, are still valid. Although the Brabanthal isn´t located in the centre of Louvain, there were free regular (every 10-15 minutes or so) shuttle buses to the railway station (and centre) of Louvain, where the party could go on, considering the many bars and restaurants. The festival is still really great value and details like a very detailed festival brochure or the fact that you can hand the festival glass in at the end of the day to get a full refund are well appreciated. 
For a more in-depth evaluation I can recommend the one given in the blog Belgian Smaak. Don´t forget to listen to the opinion of Zythos´president. What he says about the synergy between big and small brewers is very interesting, if you ask me…and in the nowadays boom of craft beers we tend to forget this. http://www.belgiansmaak.com/zythos-beer-festival/